Główka putta pochodzi prawdopodobnie z kaplicy Kosów katedry w Pelplinie. Była to kaplica grobowa wykonana na zlecenie ówczesnego wojewody chełmińskiego Jana Kosa. Jej budowę rozpoczęto w 1644 roku, w północnym skrzydle transeptu. Barokowy wystrój powstał prawdopodobnie pomiędzy 1645 a 1662 rokiem. Kaplica Kosów nie przetrwała do czasów dzisiejszych. W latach 1894 – 1899 pod nadzorem J. Heisego z Gdańska wykonano regotycyzację kościoła i rozebrano kaplicę.
Wypukłorzeźba została wykonana z jednego kawałka kamienia – jasnego, biało kremowego alabastru z występującymi miejscowo czerwonawymi żyłkami. Jej wysokość wynosio 23 cm, a maksymalna szerokość to 16 cm. Kompozycja jest symetryczna. Główka putta obramowana jest po obu stronach skrzydłami potraktowanymi jak ornament o mięsistych formach. Pod główką został zaznaczony tors przechodzący w podobny ornament. Główka otoczona jest poskręcanymi, stylizowanymi loczkami.
Płaskorzeźba była dość mocna zakurzona, zmatowiała i miejscami obtłuczona (nos, broda, policzki, włosy, skrzydła, dolna część ornamentalna). Na ustach było widać resztki przemalowań w kolorze czerwonym. Na odwrociu pozostały ślady zaprawy montażowej oraz silnie skorodowany pręt zbrojeniowy służący do montażu.
Celem prac konserwatorskich było przywrócenie obiektowi pełnej wartości ekspozycyjnej. Kamień oczyszczono, usunięto przemalowania oraz pręt zbrojeniowy, a także uzupełniono ubytki. Aby przywrócić połysk i głębię koloru rzeźbę wypolerowano.

Prace konserwatorskie i restauratorskie wykonane przez Joannę Stawowy pod kierunkiem mgr Katarzyny Polak oraz mgr Jacka Gryczewskiego.